Uyuni (zoutvlaktes) en Sucre

Vanuit San Pedro de Atacama boekten we een 3-daagse tour via de Boliviaanse zoutvlakte naar Uyuni. We zaten met 2 Duitse meisjes, een Canadees en een Australische 3 dagen in een jeep met een gids die zogenaamd Engels kon. Gelukkig hadden de Duitse meisjes wel goed Spaans geleerd dus indien nodig konden ze voor tolk spelen. Het was een gezellige tocht en de natuur was er prachtig (zie foto’s).
Aangekomen in Uyuni regelden we met z’n 6-en een bus naar Sucre voor dezelfde avond, want Uyuni zelf is vrij saai. De volgende ochtend kwamen we aan in het leuke stadje Sucre en omdat het zondag was verplichtten we ons zelf om gelijk op stap te gaan. Dit is namelijk de enige dag van de week dat de markt in Tarabuco is. Het werd onze eerste ervaring waarbij we met de locals opgepropt in een minibusje een uur moesten rijden, iets wat we later nog veel vaker gingen doen. Vanuit het busje zagen we hoe mooi Bolivia is, wat een geluk dat we dit land toch niet hebben overgeslagen. Op de markt was een enorme hoeveelheid kleurrijke doeken en kleding te koop zodat we het afdingen konden gaan oefenen.
De rest van de dagen in Sucre heeft Maarten zijn werk afgemaakt en zijn we op zoek gegaan naar de 7 watervallen. Over deze watervallen staan een boel meningen op internet. De meeste houden in dat het de moeite niet waard is om er heen te gaan omdat het vol met afval ligt, moeilijk zonder georganiseerde tour te vinden is en het veel te druk is. Toch waagden we het erop om ze op eigen houtje te zoeken. Toen het minibusje zijn verste punt van de route bereikt had, stapten we uit in de hoop de juiste route te vinden. Na een keer verkeerd gelopen te zijn en door de ‘achtertuinen’ gewandeld te hebben leken we toch de goede richting gevonden te hebben. Eenmaal aangekomen bij het water was het de moeite al waard voordat we überhaupt een waterval zagen. Plastic afval en horde mensen waren in de verste verte nog niet te vinden. De eerste twee watervallen waren eenvoudig te beklimmen, daarna werd de uitdaging steeds groter. Waterval 4 lukte Willemijn al niet meer, maar Maarten zette nog ff door. Het naar beneden klauteren werd nog ff spannend (zie foto). Een mooie afsluiting van Sucre en omgeving voordat we koers zetten naar de gevaarlijke hoofdstad La Paz.